Kaç kangrenli mevsim kustuk biz? Kaç sisli dağda gözlerimizden vurulduk ? Söyle bana bahar, nerde açtı çiçekleriniz? Nerde söndürdünüz feneri de ısınamadık biz? . Be bize gelince mi solar benzin? Daha dün maviye zil çalıyordu eteklerin....

Kendimden çaldım. Gecemden, gündüzümden. Hüznümde, dudaklarımdaki hecemden, Şen yüreğimde, gamzemdeki ufacık gülüşten. Bir avuç hırsızım ben. Yarınımı çaldım dünümden. Bir tutam yarınıma arakladım, bugünümden. Ebediyete tırtıkladım...

Uzun bir yolculuktur yaşamak. Kendi içimizde ya da kendi dışımızda. Herkes bu yolculukta ya adımları ile yürür ya da yüreği ile. Nazım Hikmet bu yolculukta adımları ile yüreğini dengede tutmasını bilen kalemine tutkun bir üstad idi. Onun...