Güneş yenik düşünce bulutlara,
Hani ardından hıçkırarak ağlarya,
Bende bir esirden farksız ağlarım,
Hasretin gönül kalemi kuşatınca...

            Mehtap elveda deyince geceye,
            Ürperir karanlık kendi kendine,
            Soğuk bir titreme kaplar içimi,
            Sensizlik ayazı kanıma işleyince..

            Üşüdü umutlarım seni beklemekten,
            Mevsimler baharı getirmez oldu,
            Ha bugün,ha yarın gelirsin derken,
            Gönlün bensizliğe doymaz oldu...